بازی اشتباه
کارنامه و دیدگاههای آقای عطا محمد نور، در حکومت محلی ولایت بلخ، طی این پانزده سال، معجونی از کامیابیها و ناکامیها، دارای نقاط مثبت و منفی است. انصاف ایجاب میکند که در این مورد نباید دچار مطلقانگاری و یکجانبهنگری شد؛ ولی حقیقت این است که او، در طول بیش از یک سالونیم گذشته، خام بازی میکند و بهتر است بگوییم، اشتباه بازی میکند، همواره احساسی موضع میگیرد و پیوسته پرخاش میکند. او یک روز عملکرد ژنرال دوستم را در قبال ایشچی شرمآور میخواند و خواهان استعفای شرافتمندانه او میشود؛ و روز دیگر با او، ائتلاف نجات تشکیل میدهد. در مقطعی، از داکتر عبدالله میخواهد که در مقابل انحصارگرایی رئیس جمهور خط سرخ تعیین کند و برای او در مورد برآورده شدن مو بهموی موافقتنامه حکومت وحدت ملی التیماتوم بدهد؛ اما وقتی او عبدالله را نمیتواند بهاین بازی خام وادار کند، این بار خود با همان عنصر انحصارطلب و تمامیتخواه، بهادعای خودش، وارد مذاکره میشود و خواهان تعیین سهم خود می گردد و عبدالله را سیاستمدار مذبذب و فاقد اراده میخواند. وقتی در تله بازی رئیس جمهور گرفتار میشود، بار دیگر علیه او موضع میگیرد و او و اطرافیانش را پراشوتی/ فرود آمده با چتر، توسط بیگانگان میخواند. سرانجام وقتی مشاهده میکند که در حکومت وحدت ملی هیچ متحدی ندارد، خود را والی منصوب از جانب جمعیت میخواند! و حکومت مرکزی را به چالش میطلبد و در پی کشیدن دندان عبدالله میبراید! چنین عملکرد و موضعگیریهای، در ترازوی هنر سیاستورزی عقلانی، وزن و توجیهی ندارد.
در وضعیت پیش آمده، بایسته است همه درایت بهخرج دهند و منافع ملی و مصالح مردم را رعایت کنند و برای زور آزمایی با رقیب یا رقیبان، نباید مرتکب اشتباه محاسباتی گردد که مردم و منافع افغانستان از پیامدهای آن دچار آسیب گردد؛ اما از آقای نور با توجه بهپر رنگ بودن عنصر احساسات، در موضعگیریهای او، انتظارات بیشتر است. لازم است آقای نور، از احساسات پرهیز نماید، هوشمندانه موضع بگیرد، اشتباهها را بهحداقل رساند و مثل یک سیاستمدار حرفهای بازی کند.