افغانستان سرزمین زیبایی‌ها و با منابع سرشار است. بدیهی است که این سرزمین ذاتا عقب مانده نیست، خدا این کشور را عقب‌مانده خلق نکرده‌است، بلکه ذهن‌های عقب‌مانده و افکار واپس‌گرایانه‌ی ما است که افغانستان را به‌سرزمین عقب‌مانده و فلاکت‌زده‌ تبدیل کرده‌است. از خصوصیات ذهن‌‌های عقب‌مانده این است که قادر به ارزیابی و آسیب‌شناسی خود نیستند. افکار عقب‌مانده، قادر به تشخیص سره از ناسره نمی‌باشند. در داور‌های ذهن‌های بدوی و عشیره‌ای، همیشه مقصر یک عامل خارجی است و این دیگران هستند که مقصرند. انگشت‌های عقب‌ماندگان، همیشه به نشانه ملامت، به سمت دیگران اشاره می‌کنند؛ غافل از این‌که سه انگشت دیگر به‌سمت خود آن‌ها اشاره دارند. بنابراین بهتر است به‌جای وارد کردن اتهام به دیگران و مقصر جلوه‌دادن آن‌ها، در قدم اول، در فکر اصلاح خود باشیم، ذهن‌ زنگ‌‌زده‌ی خویش را به‌روز کنیم و افکار عقب‌مانده‌ی خود را ارتقاء ببخشیم.

پیرزن بچه‌مرده هم خنده‌اش می‌آید وقتی خود در باتلاق جهالت، عقب‌ماندگی و قوم‌گرایی غرقیم، نقش ناجی غریق را بازی کنیم و نسبت به‌غرق شدن دیگران هشدار بدهیم. بارديگر باید گفت؛ هرگز با انگشتان کثیف به عیب دیگران اشاره نکینم، سه‌تای آن‌ها به سمت خود ما اشاره دارد.