اکثر افغان‌ها از پاکستان و دیگر کشورهای مشخص ناراضی هستند. دلائل متعددی نیز در این مورد وجود دارد؛ اما کافی است که یک بار تنها عمل کرد حکومت افغانستان را در قبال دولت مردان پا کستان مرور کنند. به خصوص ارتشیان و آی.اس.آی‌ها، که به قدری کافی حرفه‌ای هستند. دولت‌مردان ما یک روز آن‌ها را متهم به حمایت از شورشیان می‌کنند. روز دیگر از آن‌ها می‌خواهند، همه‌ی طالبان را از زندان آزاد کنند. وقتی پاکستان‌ها تصمیم گرفت آن‌ها را آزاد کنند با زهم می‌گویند نه، این کار باید با هماهنگی کاخ نشینان کابلستان صورت گیرد! نمی‌شود اسمش را سیاست گذاشت؛ ولی می‌توان گفت، این کنش‌های نا بخر دانه و متناقض دولت مردان افغانستان است که آن‌ها را در پیشگاه شورشیان و حامیان آن‌ها خار و خفیف کرده است. حقیقت این است که دولت کنونی، نه توان صلح با مخالفان دارد و نه توان جنگ را، چرا که هردو مبتنی بر دانش حکومت و سیاست است که این حکومت فاقد آن است. شورشیان نیز به این نکته پی برده‌اند که در برابر بسته‌ها‌ی پیشنهادی صلح و امتیاز دادن ها٬ بر حمله پای می فشارند. پس مقصر اصلی را باید دولت‌مردان افغانستان قلم داد کرد، هر چند افغان‌ها خود نیز چندان بی تقصیر نیستند...