بنی آدم اعضای یکدیگرند/ که در آفرینش ز یک گوهرند/ چو عضوی به درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار. 

با در نظر داشت این سخن از شیخ مصلح‌الدین، چگونه می‌شود آدم آنهم در قامت یک رئیس جمهور نسبت به رنج هم‌وطنانش همنوایی و هم‌دردی نداشته باشد؟!

مبرهن است که مهاجران از سر شادمانی، سیری، رفاه، آسایش، کار و فقدان فساد راهِ پرمخاطره‌ی مهاجرت را در پیش نگرفته‌اند. آنان از سر ناچاری و فقر و بخاطر بی‌برنامگی حکومت و فقدان هرگونه امید برای آینده، مخاطراتِ بی‌شمارِ مهاجرت و خروج از کشور را در پیش گرفته‌اند. جناب آقای رئیس جمهور محترم که این سخن بهت‌آور را می‌زند و در برخی موارد، در ارائه آمار و ارقام یدطولا هم دارد، خوب است آماری ارائه کند که از بدو بدست گرفتن قدرت، چقدر شغل ایجاد کرده است. برای جذب افراد متخصص و فن‌سالار در ادارات، چه اقدام عملی روی دست دارد؟ کسانی را می‌شناسم که مدرک دکتری خود را از بهترین دانشگاه‌های منطقه گرفته‌اند، الان در‌به‌در دنبال کار می‌گردند، جناب رئیس جمهور، بفرماید که برای چنین افرادی، چه برنامه دارد؟! بر فرض که حتا مهاجران از سر رفاه، تنوع طلبی و ماجراجویی دست به مهاجرت زده باشند؛ بازهم یک رئیس جمهور در قبال سرنوشت شهروندان کشورش مسئولیت دارد و باید راهکار ارائه کند و چه رسد که با آنان هم‌دردی هم نکند!