طالبان ویژه‌خواری از امتیاز، رندان سهم‌خواهی از قدرت و مدعیان نمایندگی از مردم، مثل همیشه، در مورد پروژه توتاپ هم آن قدر دوراندیشانه نیندیشیدند که اتحاد خود را برای منافع علیای مردم حفظ کنند، آن قدر شهامت و کفایت نداشتند که اختلاف دیدگاه‌های خود را حل کنند. لااقل آن‌قدر فهم داشته باشند که اختلاف خود را مدیریت کنند و از بازکردن جبهه در مقابل همدیگر خودداری نمایند و به این ترتیب، تهدید ناشی از اختلاف و واگرایی را به یک فرصت تبدیل کنند. بنابراین، در این تنگناه و برای پرهیز از هرگونه خود زنی و تضعیف یکدیگر، به منظور مدیریت اختلافات، شاید راه‌حل کم ضررتری که بتوان پیشنهاد داد این باشد؛ حال که کار به این‌جا رسیده است؛ باید گذاشت، آنانی که خواهان مذکراه هستند، مذاکره کنند، آنانی که اصرار بر مقاومت مدنی دارند، مقاومت را در پیش‌بگیرند، تا در دو محور هدف تعقیب گردد. بنابراین، طرفین، مطلقا از صف‌بندی خصمانه در مقابل هم‌ دوری کنند و از خادم گفتن و خائن خواندن خودداری ورزند و هدف اصلی را که مبارزه علیه تبعیض و بی‌عدالتی است، نباید فراموش کنند.