در گذشت آقای سید حسین انوری، رهبر حزب حرکت اسلامی افغانستان و مشاورعالی رئیس جمهور را به اعضا و هوادارن حزب حرکت، همسنگران وی در دوره‌های مختلف جنگ و خانواده محترمش تسلیت می‌گویم. برای دوست‌داران و هوادارانش شکیبایی و برای آن سفرکرده، غفران الهی آرزو دارم. فرصت داوری جامع، در مورد کارنامه او فعلا میسر نیست؛ اما به صورت اختصار در مورد بخشی از زندگی سیاسی و نظامی‌ انوری، باید گفت که در جنگ‌های مختلفی که بر مردم افغانستان تحمیل شد، ژنرال انوری کارنامهِ درخشان دارد و در زمره فرمانده‌هان برجسته و طراز اول قرار می‌گیرد و رشادت‌های او، برای پاسداری از این آب‌وخاک ستودنی است. 
در دوران مدیریت و موقعیتش در سمت‌های مختلف، رهبری و سکانداری او در وزارت زراعت و ولایت هرات، بیش از همه تحستین‌برانگیز و شایسته‌تقدیر و مبتنی بر مبارزه هدف‌مند علیه تبعیض‌های نارواست. او در وزارت زراعت، بر اساس منطق موازنه، درهای ادراه‌های مختلف وزارتخانه را بروی شلاق خوردگان ستم بیش‌تر باز کرد و در سطوح مختلف، از اقوام محروم، نیرو جابجا کرد. ولایت هرات هم که در آن، مردمی برخی از قوام، تا پیش از والی شدن آقای انوری، حکم تبعه خارجی داشتند و صدور تذکره از این ولایت، برای آن‌ها ممنوع بود و به آن‌ها به چشم بیگانه و اشغالگر نگریسته می‌شد و حتا پیش از آن به اجبار، از این ولایت کوچ داده می‌شد و در حاشیه‌های دور دست شهر که آنان اقامت داشتند آن گونه که باید راهی وجو نداشت، آقای انوری دلاورانه ایستادگی کرد و به صورت عملی ثبات کرد که بر اساس منطق و اصول شهروندی و نیز مواد 22 و 39 قانون اساسی، هر نوع تبعيض و امتياز بين اتباع افغانستان ممنوع است و هر افغان حق دارد به هر نقطه كشور سفر نمايد و مسكن اختيار كند. به این ترتیب،او، در تثبیتِ موقعیت مردم تحت ستم، در آن ولایت، نقش‌برجسته‌ای ایفا کرد. در نتیجه اگر او را در یک جمله بشود توصیف کرد، باید او را «مرد رزوهای سخت» نامید.